به گزارش فرهنگ امروز به نقل از ایرنا؛ آثار خلق شده هنری، میراث فرهنگی یک ملت محسوب می شود و آیندگان بر اساس این آثار، به قضاوت نیاکان خود می نشینند.
پیشرفت های فناوری، گرچه جغرافیای نفوذ هنر ملت ها را افزایش داده، اما به هیچ وجه نتوانسته از قدرت تاثیر خالقان هنر بکاهد بلکه بالعکس، در سایه همین فناوری ها، جلوه های تاثیر هنرمند دو چندان شده است.
اگر به این حقیقت باور داریم که در عصر حاضر، قدرتهای بزرگ دنیا به ابزارهای هنری به مثابه ابزار سلطه فرهنگی و نفوذ در ملت های دیگر می نگرند، شایسته است که ما نیز نگرش خود را نسبت به خالقان آثار هنری تغییر داده تا آنان نیز بتوانند سهم خود را در تقابل فرهنگی با بیگانگان و تعالی فرهنگی جامعه بخوبی ادا کنند.
نگارنده منکر تلاش متولیان امور فرهنگی کشور در تهیه سازوکارهای لازم برای فعالیت های موثر جامعه هنری کشور نیست بلکه مراد، توجه ویژه به خالقان آثار هنری است.
پر واضح است که نکوداشت های گاه و بیگاه آن هم هنگام کهنسالی و بازنشستگی هنرمندان و فرهیختگان کشور، نمی تواند سپاس درخور برای تلاش جانانه آنان باشد.
مشکل مسکن، وضعیت بیمه، معیشت، بازنشستگی و... بخشی از مسایلی است که گریبان جامعه هنری کشور را گرفته است، اما مهمترین مساله ای که نباید به سادگی از کنار آن گذشت، ارتباط مستقیم و مستمر مسئولان طراز اول کشور با هنرمندانی است که در جامعه جوان کشور ما، دارای خاستگاه هستند.
تاثیرات دیدار مقام معظم رهبری با هنرمندان در ایام ماه مبارک رمضان یا مناسبت های دیگر را در رسانه ها شاهد بودیم.
طبع لطیف و زودرنج این قشر از جامعه انتظار دارد قدردانی از زحمات خود را در کلام و زبان مسئولان بلندپایه کشور بشنود.
استمرار این مهم نه تنها موجب دلگرمی این قشر فرهیخته خواهد شد، بلکه این ارتباطات رودرو ضمن شناخت بیشتر هنرمندان از نیازهای فرهنگی جامعه، موجب هماهنگی بیشتر آنان در رسیدن به اهداف فرهنگی کلان کشور می شود.
البته انجام این مهم منوط به این است که باور کنیم دشمنان این مرزو بوم با همه ابزار و توان، فرهنگ این ملت را نشانه رفته اند.
آن وقت است که هنرمندان به عنوان سربازان ملت در صف مقدم تقابل با این هجمه همه سویه، مورد لطف قرار خواهند گرفت.